Estimation of Appropriate Endotracheal Tube Size in Pediatric Patients: Use of Epiphyseal Diameter of the Distal Radius and Subglottic Diameter

INTRODUCTION: The aim of this study is to test the usefulness of epiphysis of distal radius measurement as a surrogate parameter for endotracheal tube (ETT) size prediction in children.
METHODS: Seventy-three children were intubated with cuffed ETT selected according to age-based formula. Transvers diameter of epiphysis of distal radius and subglottic diameter of trachea were measured by ultrasound (US). Correlation between the outer diameter of best-fit endotracheal tube and transvers diameter of both radius epiphysis and subglottic diameter were calculated. The need for tube exchange, time for ultrasound (US) measurements and the ease level of measurements were compared.
RESULTS: First attempt success at intubation was 83.6%. The correlation of the epiphysis diameter of the distal radius and best-fit ETT was significant (p<0.001, r= 0.619, r2=0.383, 95% CI=0.419-0.838). Similarly the correlation of subglottic tracheal diameter and best-fit ETT was significant (p<0.001, r=0.744, r2=0.553, 95% CI=0.678-825). Estimated ETT sizes according to radial epiphysis diameter and subglottic diameter were optimal in 82.2% and 94.5% respectively. Time for the US measurements of radial epiphysis and subglottic area were 38.3±9.6 and 24.9±4.6 seconds respectively (p<0.001). The level of ease of US measurements were rated for radial epiphysis as 6 (5-9) and for subglottic area as 8 (7-9) (p<0.001).
DISCUSSION AND CONCLUSION: US measured transverse diameter of distal radius epiphysis resulted in similar success rate to age-based formula in our child population. Subglottic diameter measured by US estimates ETT size more accurately; it is also less time consuming and easier.

Pediyatrik Hastalarda Uygun Endotrakeal Tüp Çapının Belirlenmesi: Distal Radius Epifiz Çapının ve Subglottik Çapın Kullanımı

GİRİŞ ve AMAÇ: Bu çalışmanın amacı, çocuklarda endotrakeal tüp (ETT) çapının belirlenmesinde yedek parametre olarak distal radius epifiz ölçümünün yararlılığını test etmektir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Yetmiş üç çocuk, yaşa dayalı formüle göre seçilen kafli ETT ile entübe edildi. Distal radius epifizinin transvers çapı ve trakeanın subglotik çapı ultrason (US) ile ölçüldü. En uygun endotrakeal tüpün dış çapı ile hem radius epifizi hem de subglottik çapın transvers çapı arasındaki ilişki hesaplandı. Tüp değiştirme ihtiyacı, US ölçümleri için zaman ve ölçümlerin kolaylık düzeyi karşılaştırıldı.
BULGULAR: Entübasyonda ilk girişim başarısı% 83.6 idi. Distal radiusun epifiz çapı ile en iyi uyan ETT arasındaki korelasyon anlamlıydı (p<0.001, r= 0.619, r2=0.383, 95% CI=0.419-0.838). Benzer şekilde, subglottik trakeal çap ile en iyi uyan ETT arasındaki korelasyon anlamlıydı (p<0.001, r=0.744, r2=0.553, 95% CI=0.678-825). Radyal epifiz çapına ve subglottik çapa göre tahmini ETT çapları sırasıyla% 82.2 ve% 94.5. Radyal epifiz ve subglottik alanın ultrason ile ölçümleri için süre sırasıyla 38.3 ± 9.6 ve 24.9 ± 4.6 saniye idi (p <0.001). Ultrason ölçümlerinin kolaylık düzeyi radyal epifiz için 6 (5-9) ve subglottik alan için 8 (7-9) olarak derecelendirildi (p <0.001.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Ultrason ile ölçülen distal radius epifizinin transvers çapı, çocuk popülasyonumuzda yaşa dayalı formülle benzer başarı oranıyla sonuçlandı. Ultrason ile ölçülen subglottik çap, ETT çapını daha doğru tahmin eder; aynı zamanda daha az zaman alır ve daha kolaydır.