Retrospective Analysis of Brain Death Cases

Objective: Organ transplantation is important for patients with end-stage organ failure to survive. For this reason, detection of brain death cases and adequate number of donations are necessary.
Methods: 31 cases diagnosed with brain death between 01.01.2018-01.01.2020 were evaluated retrospectively. Demographic characteristics, diagnoses causing brain death, time to detect brain death, additional tests applied for the diagnosis of brain death, time to diagnosis of brain death and cardiopulmonary arrest or donation, the proportion of families accepting organ donation, the proportion of donors, organ removed from donors the number and blood types of the cases were recorded
Results: The number of cases diagnosed with brain death was 31, and the mean age of the cases was 46,71 (1-89) years. 71% (n=22) of the patients were admitted to the intensive care unit from the emergency department. The most common reason for admission to the intensive care unit 67.7% (n=21) was intracranial bleeding. While the family donation rate was 19% (n=5), three cases who accepted the donation could be donors. The mean age of the patients for whom organ donation was accepted was 35.80±11 years, while the mean age of the patients for whom organ donation was not accepted was 57.43±21.30 years (p=0.04).
Conclusion: Due to the increasing number of end-stage organ failure patients awaiting transplantation, it is necessary to increase the number of cadaveric donors. Timely and sufficient detection of brain death cases, increasing the family donation rate and increasing the number of cadaveric donors will be contributed.

Beyin Ölümü Olgularının Retrospektif Değerlendirilmesi

Amaç: Organ nakli, son dönem organ yetmezliği olan hastaların yaşamını idame etmesi için önemlidir. Bu nedenle beyin ölümü gerçekleşen olguların belirlenmesi ve organ yetmezliği olan hastalar için yeterli sayıda donasyonun sağlanması yaşamsaldır.
Yöntem: 1 Ocak 2018-1 Ocak 2020 tarihleri arasında beyin ölümü tanısı alan 31 olgu, retrospektif değerlendirildi. Olguların demografik özellikleri, beyin ölümüne neden olan tanıları, beyin ölümü saptama süresi, beyin ölümü tanısı için başvurulan ek testler, beyin ölümü tanısı ile kardiyopulmoner arrest veya donasyon arasında geçen süre, organ bağışını kabul eden ailelerin oranı, donör olan olguların oranı, donörlerden çıkarılan organ sayısı ve olguların kan grupları kaydedildi.
Bulgular: Beyin ölümü tanısı koyulan olgu sayısı 31, olguların yaş ortalaması 46.71 (1-89) yıl bulundu. Olguların yoğun bakım ünitesine kabul edildikleri birimler incelendiğinde,hastaların %71’i (n=22) acil servisten yoğun bakıma kabul edilmişti. Yoğun bakım ünitesine en sık kabul nedeni %67.7 (n=21) ise intrakraniyal kanama idi. Aile bağış oranı %19 (n=5) iken, bağışı kabul eden 3 olgu donör olabilmişti. Organ bağışının kabul edildiği hastaların ortalama yaşı 35.80±11 yıl iken, organ bağışının kabul edilmediği hastaların yaş ortalaması ise 57.43±21.30 yıl olarak bulundu (p=0.04).
Sonuç: Organ nakli için bekleyen son dönem organ yetmezliği hastalarının sayısının giderek artması nedeniyle kadaverik donör sayısının arttırılması gerekliliği doğmuştur. Beyin ölümü olgularının zamanında ve yeterli sayıda belirlenmesi aile bağış oranının arttırılması ile kadaverik donör sayısının arttırılmasına katkıda bulunulacaktır.